Een land vol contrasten
Marokko is met zijn enorme verscheidenheid een van de spectaculairste landen ter wereld. De glansvolle paleizen, de okerkleurige eenzame, schrale landschappen en het bonte kleurenspel van de talrijke tuinen en sinaasappel boomgaarden. De onder verzengende hitte zuchtende bloemen- en graanvelden en een met olijfboomplantages bespikkeld, tot ver over de horizon reikend heuvellandschap. Stille, bruine dorpjes, ontoegankelijke kasba’s en trotse steden. De blauwe Atlantische oceaan in het goudgele avondlicht en de tot ver in de lente nog witte bergtoppen. De wat afwijzende houding in de versluierde blik van vrouwen en de zorgen van het dagelijks leven, die in de verweerde gezichten van de landarbeiders gekerfd staan. Berberapen bedelen om voedsel en aandacht. Het ruige landschap heeft altijd al plaats geboden aan antieke beschavingen, die vele honderden jaren geleden floreerden. De erfenis van oude culturen is nog op vele plaatsen zichtbaar. We bezoeken o.a. de befaamde koningsstad Fes, de overblijfselen van de Romeinse stad Volubilis en het Berberdorp Amtoudi, met zijn hooggelegen burchten. Het Atlasgebergte trekt wandelaars en bergbeklimmers uit de gehele wereld. De hoogste top van dit geweldige gebied, de Jbel Toubkal (4167m) wordt, na een afwisselende en boeiende trektocht, door ons bewonderd en beklommen. Het is een adembenemend gevarieerd en haast onherbergzaam landschap, waarin de natuur het -gelukkig- nog altijd voor het zeggen heeft. Bij de gigantische watervallen van Ouzoud is het net alsof een geschilderd tafereel plotseling tot leven komt! La Cathédrale (1870m) is misschien wel de berg met de mooiste vorm van heel Marokko. Dit is pure visuele poëzie, geschreven met een onuitwisbare inkt. Bij de zeer gastvrije en authentieke inheemse bevolking voelen we ons steeds van harte welkom. De inwoners gebruiken met hun aanstekelijk enthousiasme vaak -en terecht- superlatieven, die beschrijven wat hun geliefkoosde land allemaal te bieden heeft. Marokko moet je vooral ondergaan en niet per se altijd willen begrijpen: onze beelden lijken wel penseelstreken, die zich op ons netvlies genesteld hebben en die meer op het gevoel dan op het verstand gericht zijn.
Dit bericht is ook beschikbaar in: Duits